GASTRONOMIE

IN DE DORDOGNE

Pays de la Bouffe, Foie gras, la truffe, huile de noix, gateau aux noix, liquer aux fruits, confits de canard, fromages frais...

Er zijn mensen die naar de Dordogne gaan en niets om eten geven. Naar lokale maatstaven bestaat dat niet: eenvoudig o-n-m-o-g-e-l-i-j-k. Kan niet! Uit den boze! Hoe kan iemand niet lekker willen eten? Hoe bestaat het dat mensen na een half uur klaar zijn met eten? Vegetariërs, ook al zoiets raars - goed we maken wel eten voor ze, maar het is dan wel duidelijk dat dit niet de mensen van hier zijn.

In de Dodogne houdt men lekker eten, zoveel moge nu wel duidelijk zijn. Het maakt deel uit van de dagelijkse cultuur: lekker met eten bezig zijn. Familiefeesten, trouwerijen - zonder een 'Grand Repas' is het niet echt: ook wanneer men iets minder groots in de familie te vieren heeft, vertrekt men naar het restaurant en blijft daar de hele avond bijeen. In een kalm tempo met een geanimeerd gesprek wordt een vijf tot zeven gangen verorberd: soep, paté of crudités, hoofdschotel, salade, kaas en desert. Iets uitgebreider is na de paté de vis. De maaltijd wordt vanzelfsprekend besloten met koffie en een lokaal drankje: eau de vie of een liqueur.

En in dit stramien komen de grootste genoegens komen uit de lokale keuken. Wereldberoemd is de foie gras aux truffes. Naast de grote bedrijven weet menig boerin nog precies hoe deze wereldberoemde specialiteit thuis voorbereid en ingemaakt moet worden en doet dat ook zelf. Daarnaast beheerst menig lokale slager en restauranteigenaar deze specialiteit. Vanzelfsprekend kunt u op iedere straathoek blikjes kopen van een gerenommeerd merk, maar wanneer u in een bepaald restaurant een extra lekker stukje van deze heerlijkheid proeft, schroom dan niet te vragen waar men de paté vandaan heeft: u kunt maar zomaar weer een leuk adresje hebben opgedaan.

HET LANGZAME GEHEIM

Voordat wij u hiernaast klikt op één van de recepten uit de Perigordijnse keuken, eerst even het geheim van de Perigordijnse keuken: tijd & geduld. Tijd en geduld om te koken maar ook om boodschappen te doen en de juiste ingrediënten met de juiste kwaliteit te kopen. En daarna... de tijd nemen om met aandacht te koken - wat snel kan, hoeft niet immers niet snel - dat langzaam, dat geeft de smaak.