GESCHIEDENIS

VAN DE DORDOGNE

Twee perioden uit de wereldgeschiedenis hebben overduidelijk hun sporen nagelaten in de geschiedenis van de Dordogne: de prehistorie met daarin de opkomst van de wetende mens (homo sapiens) en de vroege middeleeuwen. Van beide perioden zijn volop stille getuigen te vinden: grotten met tekeningen, rotswoningen, burchten, vestingsteden en kerkjes.

PREHISTORIE

Beroemd is de Dordogne om de ontdekking van tal van grotten met prehistorische kunst daterend van zo'n 20.000 - 30.000 jaar geleden. De meeste van de grotten bevinden zich rond de rivier Vézère, een van de mooist gelegen rivieren van Frankrijk.
Lascaux bij Montignac, Les Eyzies met het nationale museum van de prehistorie en tal van grotten en abris zijn de plaatsen om te bezoeken als u wat meer te weten wil komen over de prehistorische mens. Of wanneer u eens met eigen ogen wil zien wat onze voorvaderen allemaal nagelaten hebben. In het deel ZIEN van deze site vindt u een overzicht van alle prehistorische bezienswaardigheden.

Volgens de puristen is de geschiedenis de leer van het geschreven woord en dus maakt hoort de prehistorie niet bij de geschiedenis. Ofschoon de beschrijving van de prehistorie vanzelfsprekend weer tot de geschiedenis behoort.

De eerste bronnen over de Dordogne vinden we bij de Romeinen. Deze lieden deelden de Dordogne in bij de provincie Aquitanië. Meer dan dat en een op een paar stenen in Perigueux na, is er praktisch niets meer over dat aan deze tijd herinnert.
De eeuwen daarna brachten Gothen en Franken naar deze streken, maar ook zij hebben niets achter gelaten dat op de dag van vandaag nog gezien kan worden. De bevolkingvan de Dordogne zal hoogstwaarschijnlijk in kleine nederzettingen hebben geleefd van de landbouw, onder het gezag van lokale heren waarvan we niet veel meer weten. Ja, het land maakte deel uit van het rijk van Clovis, van de Merovingers en Karel de Grote regeerde er, maar of de bewoners van het land dat ook wisten?

MIDDELEEUWEN

De periode die veel heeft nagelaten in de Dordogne heet de Middeleeuwen - tal van dorpen hebben nog kerken uit het duizend, eflhonderd. Vele burchten, cluzeaux, Bastiden en steden dateren van rond deze tijd en zijn waarschijnlijk in de jaren die daarop volgden zodanig verstevigd, dat ze vandaag de dag nog immer in volle glorie te bewonderen zijn.

Het waren dan ook onzekere tijden, geweldadig omdat het centrale gezag der Karolingers was verdwenen: onderling betwistten lokale edelen natuurlijk elkaars gezag, hetgeen weer de vrije hand gaf aan derden zoals bijvoorbeeld de Vikingen. Een economische impuls van jewelste moet de honderdjarige oorlog zijn geweest; een conflict tussen twee vorstenhuizen - één van Engelse en één van Franse origine (ofschoon het idee van nationale staten destijds niet bestond) De meeste middeleeuwse resten in de Dordogne met z'n hoge kasteeldichtheid dateren uit deze periode (1339 - 1453). Een beetje rivier en/of een hoge rots en er werd in die tijd een bastide opgetrokken.
Talloze kerken werden gefortifieerd zodat de bevolking er in kon schuilen en zich kon verdedigen, dorpen werden uitgehakt in de rotsen, schier ontoeganklijk. Een bijkomende verklaring voor het grote aantal robuuste godshuizen (kerken en abdijen) luidt dat kerk en adel in de Perigord tot grensgebied hebben verklaard in de strijd tegen Cathaarse invloeden.

In de tijden daarop volgend, keerde de landelijk rust weer terug in de Dordogne, even opgeschrikt in de tweede helft van de 16e eeuw, toen de hugenoten-bolwerken Bergerac en Cahors weer tot de orde geroepen werden. Maar veel gebeurtenissen haalden niet meer de geschiedenisboeken.

MEER GESCHIEDENIS

Overal op deze site zult u kleine brokjes geschiedenis tegenkomen, horende bij de plaatsbeschrijvingen en bezienswaardigheden.